VERDE

De Verde

Infinitas grazas, Víctor, polo teu abraiante conto ilustrado, Verde, que compartiches connosco onte no club de lectura (arriba tedes unha imaxe). Quedamos coa boca aberta, non só pola historia e as imaxes, que son incribles, senón por todo o que nos contaches... os porqués, os comos, os de onde. Agradecémosche con todo o corazón as túas palabras:

v e r d e

 

cando eu estudaba no Instituto non me gustaban as clases de literatura, porque o único que faciamos era aprender nomes de autores, obras e características, e non me preguntedes cales porque non lembro ningún. Non teño recordo de ningunha lectura ou dun momento no que disfrutar de ler...

 

...e de feito nunca cheguei a ter moita afición pola lectura, e nunca fun capaz de ler poesía, porque as poucas veces que o intentei non notei que tivese nada que ver comigo.

(si recordo algunha profesora que me fixo sentir un cariño especial pola nosa lingua, do que inconscientemente nunca máis me desprendín.)

 

agora, as veces que vou ó club de lectura, ainda que son profe, síntome máis un alumno e consigo apreciar a lectura como algo do que disfrutar e compartir. Sempre volto para casa con boa sensación e con ganas de facer algo: debuxar, ler, pensar... ata descubrín que alguns poemas dos que se len me gustan, porque os sinto máis próximos.

 

tamén fun capaz de aventurarme a escribir, e comecei por un conto, algo con poucas palabras e con imaxes, debuxos que compartín cos meus alumnos e que traballei con eles. Aprendin o difícil que é escoller esas poucas palabras e o difícil que é contar unha historia que diga algo que mereza a pena. (pensando que tiña comezado polo máis fácil vin que non era tal)

Dinme conta despois que o que escribía inconscientemente tiña moito que ver comigo, que era eu a cor verde, cos meus claros e escuros. E non fun capaz de rematar o último debuxo ata que as cores voltaron a aparecer na aula e en min. Alí está o que aprendín dos meus alumnos e das miñas compañeiras

 

Por certo, Marta, de 2º ESO B, díxonos que lle gustaría que caesen árbores de Víctor do ceo despois de ler o seu conto.